Co zrobić, gdy pies mnie podgryza?

Gryzienie leży w naturze psów i jest częścią ich życia. Nie można oczekiwać, że nagle przestaną gryźć, ale warto zwrócić uwagę na to, co gryzą! Niedopuszczalne są takie zachowania jak ciągnięcie za nogawkę lub inne elementy garderoby, niszczenie różnych przedmiotów, a także to, że pies gryzie opiekuna. Jak oduczyć czworonoga takich zachowań?

Przede wszystkim należy pamiętać, że przyczyny problemu mogą być bardzo różne. Dorosły pies zazwyczaj podgryza swojego opiekuna z zupełnie innego powodu, niż robi to szczeniak. Analiza zachowania domowego pupila oraz osób, które się nim zajmują, pomaga ustalić przyczynę takiego zachowania i przedsięwziąć odpowiednie kroki w celu jego wyeliminowania.

Warto zwrócić uwagę na to, że problem gryzienia w znacznej większości dotyczy jednak szczeniąt, a nie psów dorosłych. Nie oznacza to jednak, że w grupie tych drugich w ogóle nie występuje. Mniejsza częstotliwość tego zjawiska wśród psów dorosłych to efekt odpowiedzialnego wychowania w okresie szczenięcym. Pies, któremu już na samym początku wyznaczono granice i wskazano jasne zasady postępowania, rzadziej przejawia niepożądane zachowania.

Dlaczego szczeniak gryzie?

Gryzienie u szczeniąt często związane jest z wyrastaniem zębów i ich wymianą. Wtedy pojawia się problem swędzących dziąseł, który dla czworonoga może być bardzo dokuczliwy. Inną przyczyną jest to, że młode, skore do zabawy pieski nie są jeszcze świadome, jak mocno mogą ugryźć, ani tego, że ich ugryzienie może kogoś zaboleć. W takiej nauce ważna jest rola psiej mamy. Zauważono, że brak kontroli nad odruchem gryzienia u dorosłych psów może wynikać ze zbyt wczesnego odseparowania od matki. Przyjmuje się, że szczenię powinno przebywać z matką przynajmniej do 8 tygodnia życia. Gdy mały pies gryzie podczas zabawy z mamą lub swoim rodzeństwem, w naturalny sposób uczy się, że nie wolno robić tego zbyt mocno. Niepokorne szczenięta szybko dowiadują się od mamy, że gryzienie boli, gdy ta uzmysławia im to, sama chwytając takiego malca zębami. W ten sposób wyznacza granice i uczy szczenięta dobrych nawyków.

Dlaczego pies podgryza opiekuna?

Przyczyny tego, że dorosły pies gryzie opiekuna, mogą być różne. Nierzadko jest to chęć zwrócenia na siebie uwagi. Czworonóg, któremu nie są dostarczane odpowiednie bodźce, gryzie często z nudy. Powodem może być brak odpowiednich zabawek oraz aktywności w formie dłuższych, atrakcyjnych dla pupila spacerów. Kiedy dorosły pies gryzie opiekuna, to może również oznaczać, że cierpi. Ból będący wynikiem choroby lub urazu może doprowadzić do tego, że pies nie będzie w stanie kontrolować swojego zachowania. Cierpiący pies może wtedy mimowolnie podgryzać, chociaż w rzeczywistości nie chce skrzywdzić swojego opiekuna.

Pogryzienia ludzi przez domowe czworonogi często są po prostu efektem nieodpowiedzialnego zachowania samego człowieka. Mocne obejmowanie psa, pochylanie się nad nim, czy wybudzanie go z drzemki może spotkać się z jego reakcją obronną. Inne nieodpowiednie zachowania, które mogą wywoływać agresję, to głodzenie psa lub ograniczanie jego wolności, na przykład zamykanie na wiele godzin w klatce. Dorosły pies podgryza również wtedy, gdy opiekun nie ma silnej pozycji „w stadzie”, a pies walczy z nim o dominację. Jak wspomnieliśmy powyżej, ugryzienia mogą być też wynikiem zbyt wczesnego odseparowania szczeniaka od matki.

Dorosły pies podgryza – jak go oduczyć?

W celu rozwiązania problemów behawioralnych u czworonogów konieczne jest znalezienie ich przyczyn. Można szukać ich samodzielnie, ale niejednokrotnie konieczna jest pomoc specjalisty. Warto pamiętać, że niektóre psiaki mogą mieć za sobą traumatyczne przeżycia (np. zwierzaki ze schroniska, które zostały przejęte w wyniku interwencji). W ich przypadku złe nawyki i agresja (która często wynika po prostu z lęku) mogą być mocno zakorzenione.

Sposób postępowania opiekuna jest kluczowy dla nawiązania właściwych relacji z psem także wtedy, gdy ten drugi nie ma traumatycznych doświadczeń na swoim koncie. Aby uniknąć pogryzień ze strony pupila, należy zadbać o zaspokojenie jego najważniejszych potrzeb. Niezbędny jest stały dostęp do świeżej wody oraz dobrej jakości mokra karma dla psa. Ważne są spacery dostosowane do aktywności czworonoga i zaspokojenie potrzeby kontaktu z opiekunem. Od samego początku należy też wyznaczyć granice w relacjach człowieka z psem. Przy wspólnej zabawie nie wolno dopuszczać do tego, by pies (nawet jeśli jest to szczenię) gryzł nasze ręce. Jest to jeden z najczęstszych błędów popełnianych przez opiekunów. Młody pies gryzie zwykle lekko i takie zabawy wielu osobom nie przeszkadzają. Jednak kiedy dorasta, stają się uciążliwe i bolesne. Trudno będzie wytłumaczyć pupilowi, dlaczego wcześniej mógł ciągnąć opiekuna za nogawkę, czy gryźć jego rękę, a teraz robić tego nie może. Zdecydowanie lepiej od razu ustalić jasne zasady, których wszyscy będą przestrzegać. Dlatego, kiedy szczeniak lub starszy pies gryzie opiekuna, należy wydać stanowczą komendę „nie wolno” i podsunąć psu zamiennik w postaci zabawki. Jeśli to nie pomaga, powtarzamy komendę i kończymy zabawę. Dzięki temu pupil szybko zrozumie, jakie zachowanie nie jest tolerowane przez opiekuna.

Równocześnie ze szkoleniem czworonoga należy zadbać o edukację domowników i innych osób z otoczenia psa. Świadomość tego, jakich zachowań należy unikać (mocne obejmowanie psa, przeszkadzanie mu podczas odpoczynku na legowisku, głaskanie po łapach lub ogonie itd.) pozwoli uniknąć sytuacji, które mogą prowadzić do pogryzienia. Szczególną uwagę należy zwrócić na dzieci, które potrzebują takich wskazówek i które zazwyczaj na pogryzienie są narażone najbardziej.

Trzeba też pamiętać o tym, że dla zaspokojenia psich potrzeb konieczna jest stymulacja intelektualna czworonoga. Do tego doskonale sprawdzi się mata węchowa, w której można ukryć smaczki albo zabawka typu kong, w której znajduje się mokra karma dla psa. Taka zabawa jest dla psiaków bardzo angażująca i niezwykle atrakcyjna. Pozwala je też zmęczyć, a tym samym uspokoić. Taką rozrywkę można zafundować pupilowi na zakończenie wspólnej zabawy z opiekunem.

Co zrobić, gdy pies jest agresywny wobec opiekuna?

Jeśli dorosły pies podgryza opiekuna, to można podejrzewać, że jest to zwierzak po przejściach. W tym przypadku praca z nim będzie zdecydowanie trudniejsza. Traumatyczne przeżycia, takie jak bicie, zamykanie w klatce, czy inne formy przemocy, które wywołują w późniejszym okresie nieufność zwierząt w stosunku do ludzi. Zważywszy na to, że niektóre psy mogą mieć za sobą wiele miesięcy, a niekiedy nawet lat takich doświadczeń, trudno się dziwić ich zachowaniu. Takie psiaki wymagają ogromnych pokładów cierpliwości oraz systematycznej, długotrwałej pracy. Ważne jest, by trafiły pod dach odpowiedzialnego opiekuna, który poradzi sobie z czworonogiem z tak dużym i ciężkim bagażem doświadczeń. Nierzadko jest też potrzebna pomoc behawiorysty, który pomaga psom i ich opiekunom wspólnie przezwyciężać doznane krzywdy i wypracowywać właściwe zachowania.

Jeśli pies gryzie opiekuna lub domowników i wykazuje w ich kierunku agresję, to jego zachowanie może być też wynikiem nieumiejętnie przeprowadzonego szkolenia na psa obronnego. W tym przypadku skutki mogą być bardzo poważne, dlatego warto niezwłocznie skontaktować się z behawiorystą, który udzieli profesjonalnej pomocy.

Należy pamiętać, że dla wypracowania poprawnych relacji pomiędzy psem a opiekunem bardzo ważna jest postawa samego opiekuna i innych członków rodziny. Kluczowe staje się ustalenie jasnych zasad panujących w domu, których powinni przestrzegać zarówno domownicy, jak i pozostający pod ich opieką pupil. Sytuacji, w których pies rzeczywiście chce skrzywdzić człowieka, jest naprawdę niewiele. Większość z nich jest prowokowana przez ludzi, którzy nie rozumieją, jak ważne jest zaspokojenie wszystkich potrzeb pupila oraz poprawne odczytywanie jego zachowania. Dlatego warto lepiej poznać swojego czworonoga i zaznajomić się z „psim językiem” oraz sygnałami ostrzegawczymi, jakie pies wysyła w kierunku człowieka, gdy czuje się zagrożony. Należy też szanować psią strefę komfortu i nie przekraczać granic, które mogą prowadzić do potencjalnie ryzykownych sytuacji.