Potrzeby medyczne kociego seniora

Dzięki coraz większej świadomości opiekunów, lepszej opiece weterynaryjnej, zdrowej diecie i tworzeniu bezpiecznego środowiska koty żyją coraz dłużej. Współcześnie zwierzaki dożywające wieku 15 a nawet 20 lat nie są już wyjątkiem, lecz raczej regułą. Jednak koty, tak jak i inne stworzenia, nie omija starość. Dobrze jest zatem wiedzieć jak zmieniają się potrzeby naszego pupila z wiekiem, a co za tym idzie, jak właściwie zadbać o kociego seniora.

Kiedy zaczyna się starość?

To dość trudne pytanie, na które nie znajdziemy w źródłach jednoznacznej odpowiedzi. Niektóre opracowania wiek senioralny u kotów liczą od ósmego roku życia wzwyż, inne przesuwają to na wiek dziesięciu lub dwunastu lat ze względu na to, że właśnie w tym okresie często zaczyna się rozwijać choroba zwyrodnieniowa stawów, a jeszcze inni specjaliści, w tym ja, preferują podział na koty dojrzałe (wiek między 10 a 15 lat) i koty w wieku podeszłym / geriatryczne, czyli w wieku powyżej piętnastego roku życia.

Wiele zależy też od tego w jakich warunkach kot spędził swoje dotychczasowe życie: im bardziej był schorowany, słabiej się odżywiał, silniej rozmnażał (zwłaszcza w przypadku kotek rodzących mioty kilka razy w roku), tym szybciej jego organizm się starzeje. Dużo zależy też od genów, czego dowiodła amerykańska kocia rekordzistka, kotka o imieniu Creme Puff, która dożyła wieku ponad 34 lat, trafiając tym samym do Księgi Rekordów Guinnessa jako najstarszy kot domowy na świecie.

Opieka zdrowotna nad kotami dojrzałymi i starszymi

Wraz z kolejnymi latami u naszych domowych pupili najczęściej dochodzi do rozwoju coraz to nowych dolegliwości zdrowotnych. Oczywiście nie u wszystkich kotów występują one w identycznym stopniu i czasie, jednak w momencie, gdy nasz zwierzak zaczyna zbliżać się do wieku lat nastu, musimy liczyć się z możliwością ich pojawienia się. Do najpopularniejszych z nich zaliczamy:

• problemy z zębami i przyzębiembardzo wiele kotów w wieku powyżej 8-10 lat zaczyna mieć problemy z wnętrzem jamy ustnej. Może się to wiązać zarówno z odkładającym się kamieniem nazębnym, jak i z rozwojem innych problemów stomatologicznych. Z tego też powodu wiele kotów z czasem traci zęby (mniej lub bardziej stopniowo) a sporo zwierzaków ostatnie lata życia spędza zupełnie bez zębów. Co istotne koty bezzębne nie tylko świetnie radzą sobie ze zjadaniem wysokomięsnej karmy mokrej.
• nadczynność tarczycy– w teorii zagrożone są nią koty powyżej 8 roku życia, jednak w praktyce bywa, że i młodsze koty wykazują tego rodzaju dolegliwości. Nadczynność tarczycy może być warunkowana środowiskowo: jej rozwojowi sprzyja obecność w kociej diecie elementów takich jak ryby morskie, sól jodowana oraz soja. U kotów z nadczynnością tarczycy nie podaje się również alg. Aby nie przeoczyć pierwszych symptomów problemu przyjmuje się, że każdy kot kończący 8 lat powinien mieć co najmniej raz do roku monitorowane parametry tarczycowe we krwi. Dzięki temu można w odpowiednim momencie wdrożyć postępowanie zaradcze, kontrolując przebieg choroby.
• Przewlekłą Chorobę Nerek (PChN)– to najpopularniejsza choroba metaboliczna kotów. Jej przyczyny są rozmaite, od genetycznych, przez indywidualne predyspozycje, powikłania bakteryjne po innych infekcjach. Rozwój choroby niestety ułatwia też nieodpowiednio bilansowana dieta, szczególnie jeśli dochodzi w niej do nadpodaży fosforu połączonej z niedoborem wapnia. PChN ma łącznie 4 stadia, a rokowania pacjenta zależą od tego w jakim stopniu na danym etapie jego nerki wykazują zdolność do filtracji i zagęszczania moczu.
• nadciśnienie i dolegliwości kardiologiczne– to także częste problemy kotów starszych. Wiele z nich da się kontrolować farmakologicznie o ile choroba zostanie wcześniej zdiagnozowana. Dlatego też każdy kot powyżej 8 roku życia powinien mieć raz do roku wykonywane echo serca a dwa razy do roku mierzone ciśnienie.
• dolegliwości ortopedyczne (w tym OA)– im zwierzaki są starsze, tym więcej problemów może sprawiać im ich układ ruchu. Pamiętajmy bowiem, że koty to zwierzęta zwinne i ruchliwe, co oznacza, że ich kości i stawy w ciągu życia przenoszą regularnie spore obciążenia. Czynnikiem, który dodatkowo przyspiesza rozwój problemów z układem kostno-stawowym jest nadwaga. Szczególnie uciążliwa jest popularna wśród starszych kotów Choroba Zwyrodnieniowa Stawów (łac. Osteoarthritis – w skrócie OA). Jest to nieuleczalna postępująca dolegliwość powodująca ból w obrębie stawów i utrudniająca poruszanie się zwierzęcia. Dlatego też jakiekolwiek odstępstwa w nawykach ruchowych pupila (np. mniejsza aktywność, niechęć do zabaw ruchowych, wylizywanie okolic stawów, utrudnione wskakiwanie na wyższe miejsca lub całkowite porzucenie ich eksploracji) należy jak najszybciej omówić ze specjalistą (najlepiej z ortopedą), by wdrożyć działania łagodzące skutki choroby (w tym m.in. właściwą suplementację wspomagającą i terapię przeciwbólową).
• Zespół Zaburzeń Poznawczych– to zupełnie inna od wymienionych dotąd dolegliwość. CDS (ang. Cognitive dysfunction syndrome) to w zasadzie zwierzęcy odpowiednik ludzkiej choroby Alzheimera. Osobniki nią dotknięte mają problemy z pamięcią, chorują z powodu dezorientacji, mogą uporczywie wokalizować, dosłownie gubić się we własnym domu, wykazywać problemy z utrzymaniem dotychczasowej higieny, a nawet zapominać, że należy jeść i pić. Często mają też zaburzony rytm snu i czuwania a także nie rozpoznają innych członków grupy społecznej w tym swoich opiekunów. Tacy pacjenci wymagają konsultacji ze specjalistą zajmującym się neurologią i medycyną behawioralną, który pomoże dobrać odpowiednie leki i suplementy wspomagające pracę mózgu, aby kot dotknięty tym schorzeniem mógł funkcjonować w jak najlepszym komforcie.

Powyższa lista nie wyczerpuje dolegliwości pojawiających się u kotów starszych, do których należy zaliczyć też problemy ze wzrokiem i słuchem (wiele kotów całkowicie głuchnie na starość) a także chociażby takie kwestię jak zwiększenie ryzyka rozwoju chorób nowotworowych, a w szczególności chłoniaków.

Jak często badać kociego staruszka?

Jeśli chodzi o kalendarz profilaktyki zdrowotnej kota dojrzałego lub starszego to powinien on wyglądać następująco:

Regularne przeglądy medyczne pozwalają nam utrzymać naszego kociego przyjaciela w możliwie dobrym zdrowiu i komforcie przez długie lata.

Niestety w końcu większość kocich opiekunów dociera do momentu, że w jego organizmie postęp choroby jest zbyt zaawansowany by móc mu dalej pomagać, albo też dochodzi do nawarstwiania się wielu jednostek chorobowych, które uniemożliwiają postawienie pozytywnych rokowań.